Actueel

Na een heerlijke vakantie genoot ik deze week op het water, met uitzicht op Gorinchem, een dag van rust ter voorbereiding op een nieuw seizoen. Al mijmerend concludeer ik, dat ‘mijn stadje’ Gorinchem (uitgeroepen tot mooiste vestingstad van Nederland) een secure base is……… Om een secure base te zijn heb je secure bases nodig.

“Een secure base is een persoon die, of een plaats, doel of object dat een gevoel van bescherming , veiligheid en zorg verschaft. Deze is tegelijkertijd bron van inspiratie en energie zodat we op onderzoek kunnen gaan, uitdagingen aannemen en risico’s durven nemen”.
( Uit Care to Dare, in het Nederlands vertaald door o.a. Jakob van Wielink en Marnix Reijmerink )

Volop mijn roeping kunnen leven? Dan mag ik leren om focus te houden op wat werkelijk belangrijk is om vreugde en succes te kunnen ervaren. Dat is wat secure base leiders doen. Daarbij combineren ze zowel caring als daring.

Er staan in het komende seizoen uitdagingen voor de deur. Uitdagingen die voelen als risicovol. Ook het risico om zonodig afscheid te nemen van mijn secure base Gorinchem. Daar ligt mijn uitdaging in het nieuwe seizoen: vooruit bewegen, de risico’s aangaan en alles wat daarbij voelbaar is welkom te heten. Waarom? Om mijn roeping ten volle te leven.
Waarin daag jij jezelf uit ?

Mijmerend na een mooi en intens half jaar en aangekomen op mijn vakantieadres.

Je weet wanneer je op het spoor van je roeping zit, als je betekenis weet te geven aan de uitdagingen op je levensweg. Als je hebt leren onderscheiden wat tot je wonden behoort en wat tot de vrucht van die wonden behoort. Je roeping werkt voor je in alle aspecten van je leven. Je roeping zorgt ervoor dat je nieuwsgierigheid weer aangewakkerd wordt. Leven en leiden vanuit roeping geeft zoveel voldoening, omdat aan je waarden maximaal invulling gegeven wordt. (uit het boek Taal van Transitie)

Ik mocht dat afgelopen half jaar zelf opnieuw lerend onderzoeken en ervaren, met dank aan Jakob van Wielink & Anne Verbokkem van De school voor Transitie.

Wat ik dankbaar meeneem op vakantie is de opbrengst van een intensief begeleidingstraject dat ik na een jaar afsloot. Mijn coachee vatte dat krachtig samen: ‘rouwen, reflecteren en roeping in een bedding van veiligheid’.

Vakantietijd !

Vrij zijn? Op moederdag 2020 overleed mijn vader. Nu, 1 jaar later, net na bevrijdingsdag, lees ik het boek de vaderfactor opnieuw: over de impact van de relatie van mijn vader op mijn leven, persoonlijk en professioneel. De achterliggende jaren mocht ik tijdens verschillende reisetappes al op zoek gaan naar deze invloed.  Ik ontdekte nieuwe kracht en vond heling voor pijnlijke ervaringen. Dit proces was intensief en gelijktijdig ook bevrijdend, wat heeft het me sterker gemaakt. Op deze moederdag eer ik mijn moeder en mijn vader. Sta ik ook dankbaar stil bij zijn nalatenschap en hoe mij dat heeft gevormd.

In mag verschillende leiders loodsen op hun reis om te groeien, om potentieel te ontwikkelen. En steeds opnieuw is daar het effect van de vaderfactor en de sleutel die erkenning heet. Ik beveel het boek van harte aan. Dank aan Marnix Reijmerink en Michiel Soeters voor de Nederlandse vertaling.

Behoefte om vrij en vol te kunnen leven? Verlangen naar meer veerkracht?

Ik betrap me er op dat ik in deze tijd veel van mezelf moet: ommetje maken (inclusief beloningen wanneer ik voldoende stappen zet en genoeg vrienden over de streep trek). Vitamine D slikken, structuur in de dag, contact houden met vrienden, voldoende slapen. Ik moet me trouwens ook meer zelf vermaken. Ik moet vitaal en veerkrachtig blijven. Al dat moeten is toch niet normaal …. oude of nieuwe…..het maakt eigenlijk niets uit: zodra het moeten wordt, beland ik weer in het streven in plaats van het leven, het leven dat ik zo graag ten volle leef en geniet.

Veerkrachtige mensen hebben een levensstijl van dankbaarheid ontwikkeld. Melody Beattie beschrijft het in ‘The language of Letting go’ als volgt: “dankbaarheid als levensstijl onthult de volheid van het leven. Het verandert wat we ‘hebben’ in genoeg en meer. Het verandert ontkenning in aanvaarding. Chaos in orde. Verwarring in helderheid. Het geeft betekenis aan ons verleden. Brengt vrede voor vandaag en creëert visie voor morgen.”

Daarmee kan ik meerdere vliegen in één klap slaan: meer dankbaarheid trainen dus. Mijn dagelijks ommetjes worden inmiddels lichter en leuker. Ik oefen al wandelend in het bewust stil staan bij dat waarvoor ik dankbaar kan zijn. Ik ont-moet mezelf en vindt redenen om optimistisch te zijn over het leven. Mooi toch om zo veerkrachtiger te worden?

Met Irene van der Laan gaf ik online een workshop met de titel ‘lekker werken nu en straks’.
Met 16 deelnemers van een grote gemeente stonden we stil bij factoren die de eigen inzetbaarheid beïnvloeden. Waar vóór coronatijd ‘verandervermogen’ hoog scoorde staat voor de deelnemers nu ‘vitaliteit’ aan kop.

Met de vraag ‘hoe werk je aan jouw vitaliteit in deze op-afstand-samen-werken-tijd?’ werd in kleine groepen uitgewisseld en vooral naar elkaar geluisterd. ‘Wat heb ik dit gemist’ verzuchtte een deelnemer, ‘gewoon aandacht voor elkaar’. Samen verkennen, herkennen, erkennen en bekennen: alles mag er zijn. Luisteren naar elkaar om de onderlinge verbinding aan te halen. En juist deze verbinding is voor veel deelnemers een belangrijke bron voor hun vitaliteit.

Weleens de link gelegd tussen vitaliteit en luisteren? Aardig om te weten: luisteren is goed voor onze gezondheid. Het heeft een positief effect op de verlaging van hartslag en bloeddruk. (James Lynch: Language of the heart: the impact of human dialogue, uit ‘Laat je niet gijzelen’). In mijn praktijk herken ik dat het soms best een uitdaging is om echt te luisteren: naar jezelf of naar de ander. Mooi toch om met luisteren ook aan vitaliteit te werken?

Naar wie/wat luister jij?